Nice zamandır bir imge musallat oluyor bana. İmkânsız bir imge. Bembeyaz bir ebediyet ki, dimağım kabul etmiyor. Sonra birdenbire enginliğin ortasında nasıl oluyorsa, gaipten gelen sonsuz ufak bir karartı belirip engini yaralıyor. İki ebediyet birbirini sınırlıyor, biri uzama diğeri de zamanı başlatan bir noktaya dönüşüyor. Uzam ve zaman tesis olduktan sonra anlam tecelli ediyor, imgelemim çalışmaya koyuluyor. Noktadan bir çizgi devşiriyorum ve gittikçe karmaşıklaşan yapılar kuruyorum. Uzam ile nokta bana insanlığımı bahşediyor.

Yazının tamamı için: http://manifold.press/gaibin-izinde